ΟΙΤΥΛΟ (ΜΟΝΗ ΝΤΕΚΟΥΛΟΥ)

Η Ιστορική Μονή Δεκούλου αποτελεί ένα στολίδι της Μάνης. Η Μονή είναι τρισυπόστατη, αφιερωμένη στη Ζωοδόχο Πηγή και στους Αγίους Παντελεήμονα και Νικόλαο. Οι ονομαστοί Δανιήλ και Νικηφόρος ίδρυσαν την Ιερά Μονή της οικογένειας των Δεκούλων όταν άφησαν την Κωνσταντινούπολη και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή.

Για την χρονολογία ίδρυσης της Μονής δεν υπάρχουν εξακριβωμένα στοιχεία. Όμως σε μια επιγραφή του Μοναστηρίου επισημαίνεται ότι η Μονή Δεκούλου ανακαινίστηκε το 1765. Είναι χτισμένη στην τοποθεσία Καρύδι, στην πλαγιά που κατηφορίζει από το Οίτυλο προς τη θάλασσα.
Το 1770 στο χώρο της Μονής υπογράφηκε η ιστορική συνθήκη μεταξύ των Μανιατών και του Ορλώφ, για την εκκίνηση της επανάσταση από την Νότια Ελλάδα, γνωστή ώς Ορλωφικά. Στο χώρο του μοναστηριού ο επισκέπτης γεμίζει από γαλήνη και αγαλίαση. Η τοποθεσία της Μονής είναι εντυπωσιακή και από άποψη θέας και από άποψη φυσικής κρυψώνας. Βρίσκεται ανάμεσα στο Κάστρο της Κελεφάς με τις εντυπωσιακές σπηλιές που βρίσκονται κάτω από αυτό το ιστορικό κάστρο και την απέραντη θάλασσα που απλώνεται στις περιοχές Καραβοστάσι, Τσίπα (Νέο Οίτυλο) και Λιμένι.

Με χρηματοδότηση από το Γ' Κ.Π.Σ. η Εφορεία ανέλαβε το έργο της συντήρησης του ξυλόγλυπτου διακόσμου του καθολικού της μονής Ντεκούλου στο Οίτυλο. Το μοναστηριακό συγκρότημα ιδρύθηκε το έτος 1765 από τον Επίσκοπο Μάϊνης Δανιήλ και τον αδελφό του πρωτοσύγκελλο Νικηφόρο, που ήταν γόνοι της οικογένειας Ντεκού¬λου, κλάδου της εξελληνισμένης φλωρεντινής οικογένειας των Μεδί¬κων (Γιατράνοι).
Το καθολικό, μονόκλιτος σταυροειδής τρουλαίος ναός. είναι αφιερωμένο στη Ζωοδόχο Πηγή και τους Αγίους Νικόλαο και Παντελεήμονα και κοσμείται με τοιχογραφίες του Αναγνώστη Δημαγγελαία, του έτους 1765. Στην ίδια εποχή ανήκουν και τα ξυλόγλυπτα: το τέμπλο, το κιβώριο της Αγίας Τράπεζας, ένα κηροπήγιο και ένα μανουάλι, εξαιρετικά δείγματα της εκκλησιαστικής ξυλογλυπτικής, η οποία γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη κυρίως στη Μεσσηνιακή Μάνη κατά την όψιμη μεταβυζαντινή περίοδο και διαμορφώθηκε υπό την επίδραση της τέχνης του Βυζαντίου και της Δύσης.

Τα γλυπτά σύνολα με τα χρυσωμένα ποικίλματα συνδυάζουν διάτρητα και ολόγλυφα στοιχεία και έχουν εκτελεσθεί σε χαμηλό και έξεργο ανάγλυφο. Η συντήρησή τους πραγματοποιήθηκε σε δύο φάσεις: αρχικά, έγιναν επί τόπου οι εργασίες προληπτικού-σωστικού χαρακτήρα και ακολούθησε η αποσυ-ναρμολόγηση και η μεταφορά τους σε εξειδικευμένο ιδιωτικό εργαστή¬ριο συντήρησης, όπου ολοκληρώθηκε η συντήρηση και η αποκατάστασή τους. Το κηροπήγιο εκτίθεται σήμερα στο Μουσείο του πύργου Πικουλάκη στην Αρεόπολη με την ευγενική παραχώρηση της κας Ελένης Ντεκούλου
 














































ΟΙΤΥΛΟ ΜΟΝΗ ΝΤΕΚΟΥΛΟΥ,
Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ









Το μαρτύριο της Αγίας Αικατερίνης
(Τοιχογραφία από τη Μονή Ντεκούλου στο Οίτυλο της Μάνης)
Για τον θάνατο της Αγίας Αικατερίνης χρησιμοποιήθηκε ο «τροχός των βασανιστηρίων», ένα κυκλικό σίδερο του οποίου η περιφέρεια έφερε καρφιά. Ο τροχός αυτός κινούνταν με σκοινιά και τροχαλίες σιγά-σιγά και ακουμπούσε το δεμένο σώμα του καταδικασθέντος σε θάνατο.
Ο θρύλος μάλιστα αναφέρει ότι τα καρφιά του τροχού, όταν πλησίασαν το σώμα της αγίας, ένα-ένα έσπαγαν, ενώ σύμφωνα με άλλο θρύλο, ο εν λόγω τροχός, πριν πλησιάσει το σώμα της αγίας, διαλύθηκε «εις τα εξ ων συνετέθη». Έτσι, αποφασίστηκε τελικά ο αποκεφαλισμός της, ο οποίος, όταν συνέβη, οι παριστάμενοι αντιλήφθηκαν να ρέει γάλα αντί για αίμα.
Ο οδοντωτός τροχός έγινε το έμβλημα της αγίας και, έτσι, οι μηχανικοί έθεσαν εαυτούς υπό την προστασία της. πηγη http://www.dogma.gr/diafora/agia-aikaterini-vasanistirio-kai-oi-thryloi/44526/











Δεν υπάρχουν σχόλια: